Gepubliceerd op: 27 nov 2020
“Alle begin is moeilijk” is het gezegde, maar “starten op de woningmarkt is nog net iets moeilijker” kunnen we wel stellen.
De vraag naar woningen overstijgt het aanbod, ruim zelfs. Eigenlijk is dat al heel lang zo. In Nederland hebben we een structureel woningtekort. Want grond is schaars. We willen stenen maar ook groen, de agrarische sector moet meer natuurbeheer doen om het klimaat te verbeteren maar we zetten ook weilanden vol met zonnepanelen voor duurzame energie, we hebben meer wegen nodig, enz.
Waar beginnen?
Dus, wat moeten we “beginnen”. De overheid wil de bouwproductie wel stimuleren. Maar er zijn zoals gezegd zoveel meer doelstellingen waarvoor onze schaarse grond nodig is. En door allerlei regelgeving, stikstofproblematiek, langdurige vergunningprocedures, etc. is juist eerder sprake van vertraging in de bouw. En zo is er een fors tekort aan woningen wat ook nog wel even zo lijkt te blijven.
En tel daarbij op dat er is ook nog zoiets is als scheef-wonen. Want luister maar om je heen. De senioren willen niet in een appartement, maar zoeken een grondgebonden seniorenbungalow met een parkeerplaats en een bescheiden tuin. De gezinnen willen graag twee-onder-een-kappers met garage en tuin, maar ja, daar zitten die senioren nog in. De doorstromers willen een mooie eengezinswoning, maar die worden bezet gehouden door de gezinnen natuurlijk. En dan zijn daar nog de starters. Die zouden heel gelukkig zijn met een leuke kleine starterswoning of appartement. Maar ja, je raadt het al, daar zitten de doorstromers nog in. En de nieuwe appartementen? Tja die worden dus gebouwd voor de senioren…
En vermenigvuldig dit weer met vraaggericht bouwen. Dat klinkt erg nobel van de overheid en de ontwikkelaars. Maar feitelijk staat daar hetzelfde als bouwen voor de winstmaximalisatie. Immers door het tekort in alle segmenten is er veel “vraag”. Maar als je als ontwikkelaar en gemeente dicteert wat er gebouwd wordt, appartementen bijvoorbeeld, omdat die nou eenmaal de hoge grondprijzen en gewenste opbrengsten kunnen dekken, dan is dit niet hetzelfde als waar de behoefte zit: “zie boven”.
Starters zitten klem
Gelukkig dat alle doelgroepen in ieder geval nog een woning hebben. Niet altijd meer passend, maar wel een eigen plek om te wonen. Alle doelgroepen? Nee dus. Onze starters, die kunnen geen kant op. Zij wonen bij hun ouders thuis op zolder, in een anti-kraak pand of blijven hangen in hun kamer in de studentenflat.
Hoe nu verder?
Laten we daarom meer “behoefte-gericht” nieuwbouwen. Want daarmee zorgen we ook weer voor doorstroming in de bestaande bouw. Maar dat begint bij overheid en ontwikkelend Nederland, die dan ook hun kasstromen anders zullen moeten inrichten. En tja, alle begin is moeilijk.
